توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟

تفاوت میان توکن و کوین چیست؟ | آکادمی آینده

فرق کوین و توکن چیست و کدام بهتر است؟ کدام ارز دیجیتال توکن و کدام کوین است؟

کوین و توکن تو اصطلاح پرکاربرد دنیای ارزهای دیجیتال است و برای کاربرانی که از حضور آن ا در این دنیا زیاد نمی گذرد شاید مقداری گیج کننده باشد. کوین و توکن از لحاظ ماهیت و کاربرد تفاوت ها و شباهت هایی با یکدیگر دارند. به نظر شما توکن بهتر است یا کوین؟ در این مقاله از صرافی ارز دیجیتال رمزینکس به بررسی فرق میان کوین و توکن پرداخته شده است.

ارز دیجیتال کوین چیست؟

به طور سنتی، کوین یا سکه به عنوان یک قطعه فلزی دارای مهر رسمی تعریف می‌شود که توسط دولت منتشر شده و به عنوان ارز استفاده می‌شود.

در دنیای رمز ارزها، کوین یک ارز دیجیتال است که از بلاکچین مخصوص خود استفاده می‌کند و هیچ معادل فیزیکی در دنیای واقعی ندارد. برای اطلاع بیشتر در مورد ارزهای دیجیتال به مقاله «ارز دیجیتال چیست؟ رمز ارز چیست؟ به زبان ساده + ویدئو و اینفوگرافی» مراجعه کنید.

دفتر کل بلاکچین مانند پایگاه داده‌ای عمل می‌کند که از یک گره به گره دیگر منتقل می‌شود. داده‌ها نشان دهنده ورودی‌های مربوط به تعداد واحد ارز هر آدرس است. شرایط انتقال داده‌ها و نحوه ارتباط گره‌ها با یکدیگر توسط مجموعه‌ای از قوانین به نام پروتکل تعریف می‌شود.

ویژگی مبتنی بودن بر بلاکچین خاص خود برای کوین بسیار مهم است. کوین با ایجاد پروتکل اختصاصی خود از بالاترین سطح استقلال و انعطاف‌پذیری برخوردار می‌شود. شرکت یا گروهی که این کوین را راه‌اندازی کرده است می‌تواند در مورد هر جنبه‌ای از رمز ارز خود از جمله مکانیسم اجماع، کارمزدها یا مکانیسم انجام تراکنش‌ها تصمیم‌گیری کند.

اولین ارز دیجیتال جهان یعنی بیت کوین دارای ویژگی‌های یک ارز مجاز، واحد حساب، ذخیره ارزش و واسطه مبادله است. با این حال، اکثر کوین‌های بعد از بیت کوین شرایط لازم برای کوین بودن را ندارند و برخی از آنها توکن محسوب می‌شوند.

تمام کوین‌هایی که پس از بیت کوین وارد بازار شدند «آلت کوین» نامیده می‌شوند. بیش از هزار آلت کوین در بازار وجود دارد و بیشتر آنها نسخه تغییر یافته بیت کوین هستند.

به جز بیت کوین چند نمونه از توکن‌ها عبارت‌اند از:

ارز دیجیتال توکن چیست؟

به زبان ساده توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. فرهنگ لغت کمبریج توکن را این‌گونه تعریف می‌کند:

۱. عمل یا هدیه‌ای که احساسات یا نیات فرد را بیان می‌کند.

۲. یک تکه کاغذ که معادل مقدار مشخصی پول روی آن چاپ شده و می‌توان آن را در فروشگاه‌ها با کالاهای هم‌ارزش آن مبادله کرد.

۳. یک قطعه فلزی یا پلاستیکی گرد که به جای پول در برخی از ماشین‌ها استفاده می‌شود.

در بازار رمز ارزها، توکن نمایش دیجیتالی یک دارایی است. دارایی بیان شده توسط رمز ارز ممکن است شامل یک ابزار، کالای قابل معامله، امتیاز وفاداری، حق رأی و موارد دیگر باشد.

توکن در بستر بلاکچین ساخته شده است در نتیجه از یک پروتکل از پیش تعیین شده استفاده می‌کند و هیچ نقشی در توسعه آن شبکه ندارد. توکن‌ها توسط قرارداد هوشمند تعریف می‌شوند و علاوه بر این ممکن است ارزش آنها با توجه به هدف از ساختشان افزایش پیدا کند.

برای درک بهتر گفته‌های بالا بیایید پروژه بنانا کوین (Bananacoin) را در زیر بررسی کنیم.

چند کارآفرین روسی یک توکن در پلتفرم اتریوم ایجاد کردند و آن را بنانا کوین نامیدند. آنها با این کار قصد داشتند برای گسترش مزرعه موز خود در استان وینتیان لائوس سرمایه جذب کنند. ارزش هر توکن بنانا کوین معادل قیمت یک کیلوگرم موز صادراتی را داشت.

خریداران به جای دریافت یک کیلوگرم موز به ازای هر توکن خریداری شده توکن بنانا کوین دریافت می‌کردند که ارزش آن معادل یک کیلوگرم موز بود.

توکن‌ها در بستر یک کوین فعلی دیگر فعالیت می‌کنند بنابراین مشمول هرگونه استفاده و محدودیت شبکه آن کوین می‌شوند.

هر کسی می‌تواند ارز دیجیتال خود را در کمتر از نیم ساعت از طریق یک قرارداد هوشمند بسازد. اما در ازای این سهولت و سرعت ساخت توکن باید به پلتفرم میزبان کارمزد پرداخت کرد.

در زیر چند نمونه توکن‌ها آورده شده است:

توکن چگونه کار می‌کنند؟

بلاکچین از دفتر کل غیر متمرکز یا توزیع شده استفاده می‌کند که بر روی طیف وسیعی از کامپیوترهای مستقل ذخیره شده است و هدف آن ردیابی کردن تراکنش‌ها است.

هر گره داده‌های جدید را در بلوک‌ها سازماندهی کرده و آنها را در حالت «فقط الحاقی» به هم زنجیر می‌کند. این ساختار فقط الحاقی به این معنی است که هیچ کس در هیچ گره‌ای نمی‌تواند داده‌ها را از بلوک‌های قبلی تغییر داده یا حذف کند. آنها فقط می‌توانند اطلاعات جدید را به زنجیره اضافه کنند و این یکی از ویژگی‌های امنیتی اصلی بلاکچین است.

توکن‌های رمز ارزی تاریخچه امن فقط الحاقی رمز ارز را که به یک قرارداد دسترسی ویژه متصل است ارائه می‌دهد؛ این قرارداد دسترسی ویژه می‌تواند به همه نوع دارایی متصل شود.

قرارداد دسترسی ویژه به همراه توکن‌ها به کاربران حق استفاده از دارایی‌هایی مانند پول نقد، رمز ارزها، امتیاز پاداش یا حتی رسانه‌های دیجیتالی مانند موسیقی، هنر، کلیپ ویدئویی یا فیلم را می‌دهد. توکن‌ها امکان مالکیت یک قرارداد هوشمند خصوصی تأیید شده با بلاکچین که به آن دارایی متصل است را ایجاد می‌کنند.

انواع مختلف توکن

در حال حاضر، توکن‌ها در چهار گروه اصلی دسته‌بندی می‌شوند: توکن‌های پرداخت، توکن‌های ابزاری، توکن‌های سهامی و توکن‌های غیر مثلی. در ادامه بیشتر در مورد هر کدام توضیح خواهیم داد.

توکن پرداخت (Payment Tokens)

بیشتر معروف‌ترین و پرکاربردترین انواع رمز ارزها توکن‌های پرداخت هستند. از این توکن‌های رمزنگاری شده مانند دلار یا یورو برای خرید و فروش استفاده می‌شود، با این تفاوت که مانند ارزهای سنتی هیچ دولتی پشت آنها نیست.

توکن‌های پرداخت در بلاکچین شبکه‌های رمزنگاری شده‌ای مانند بیت کوین، مونرو و اتریوم ایجاد شده‌اند و بیانگر واحدهای ارزشی هستند که می‌توان آنها را با سایر ارزها مبادله کرد. همچنین متولیان یا صرافی‌های شخص ثالثی وجود دارند که توکن‌های پرداخت را به ارزهای قانونی مانند دلار تبدیل می‌کنند.

با این حال، مردم بیش از پیش از این توکن‌ها برای خرید کالا و خدمات استفاده می‌کنند؛ اگرچه تعداد مشاغلی که این توکن‌ها را می‌پذیرند هنوز نسبتاً کم است.

توکن ابزاری (Utility Tokens)

این توکن‌ها به دارندگان امکان دسترسی به محصول یا خدماتی را می‌دهند که یا در حال حاضر موجود است یا در حال توسعه است. از این توکن‌ها بیشتر به عنوان وسیله‌ای برای جذب سرمایه برای عرضه اولیه کوین استفاده می‌شود؛ دارندگان با پرداخت این توکن‌ها می‌توانند رمز ارزهایی را که در نهایت در شبکه بلاکچین آغاز به کار می‌کند از قبل خریداری کنند.

نام این توکن‌ها از آنجا ناشی می‌شود که می‌توان از آنها برای به دست آوردن کالا یا خدمات ارائه شده توسط صادرکننده استفاده کرد. وجود آنها در یک بلاکچین موجود به این معنی است که می‌توان صاحبان آنها را تأیید کرد و همچنین به راحتی آنها را مبادله کرد.

در دوره رونق رمز ارزها در ۲۰۱۷ هنگامی‌که صدها شرکت رمزنگاری در حال برنامه‌ریزی عرضه اولیه‌های جدید بودند توکن‌های کاربردی ERC-20 را در بلاکچین اتریوم با هدف ذخیره جا برای سرمایه‌گذاران احتمالی در توکن‌های آتی خود منتشر می‌کردند.

توکن سهامی (Security Tokens)

توکن‌های سهامی حقوق و تعهداتی را نسبت به اوراق بهادار مانند سهام و اوراق قرضه ارائه می‌دهند. اغلب، توکن سهامی بیانگر یک سهم از شرکتی است که آن را صادر کرده است. این توکن‌ها ممکن است نمایانگر مالکیت قانونی یک دارایی یا بخشی از یک دارایی مانند املاک، سهام، ای تی اف‌ها و غیره باشند.

از این رو توکن‌های سهامی نسبت به سایر توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ توکن‌ها به شدت رگوله شده (تحت قوانین رسمی) هستند. ممکن است شرکت‌ها به جای سهام سنتی، توکن‌های سهامی صادر کنند تا سرمایه مدنظرشان را به صورت ارزان جذب کنند، یا شاید به این دلیل که به وسیله توکن‌ها می‌توان حساب‌ها را فوراً تسویه کرد و معاملات فرا مرزی را آسان‌تر انجام داد.

توکن غیر مثلی (Non-fungible Token)

توکن‌های غیر مثلی یا ان اف تی‌ها اخیراً به دلیل قیمت فروش چشمگیر ان اف تی‌های مرتبط با آثار هنری، توییت‌های فردی و یادگاری‌های ورزشی خبرساز شده اند. این توکن‌ها در شبکه‌های رمز ارزی از قبل موجود میزبانی می‌شود و شبکه اتریوم یکی از محبوب‌ترین آنها است.

این توکن‌ها دارای قراردادهای خصوصی هستند که می‌توان آنها را به سادگی از سایر توکن‌های موجود در بازار تشخیص داد. به دلیل این ویژگی، ورزشکاران، هنرمندان، موسیقی‌دانان و دیگر سازندگان که توکن‌های غیر مثلی را به عنوان دارایی‌های دیجیتالی منحصر به فرد می‌دانند از توکن‌های غیر مثلی به عنوان راهی برای ارتباط با مجموعه‌داران استفاده می‌کنند.

ان اف تی‌ها بازارهای جدیدی را برای هنرهای دیجیتال و یادگاری‌ها باز کرده است، زیرا با وجود این‌که خریدار می‌تواند رسانه‌های اصلی را تکثیر کند اما نمی‌تواند آنها را کپی کرده، به اسم خودش بفروشد یا دزدی هنری کند. برخی از افراد همچنین ان اف تی‌هایی تولید کرده‌اند که نشان دهنده مالکیت دارایی‌های غیر دیجیتالی منحصر به فرد مانند املاک و مستغلات هستند.

فرق کوین و توکن چیست؟

خب برویم سراغ بحث اصلی، با این همه به نظر شما توکن بهتر است یا کوین؟ در ادامه به چند مورد از تفاوت‌های مهم توکن و کوین پرداخته شده است.

۱. الگوریتم متفاوت

از نظر الگوریتم شبکه تمایز آشکاری بین کوین و توکن وجود دارد. کوین بر اساس بلاکچین ویژه خود طراحی شده است. توکن بر اساس یک قرارداد هوشمند در بستر یک بلاکچین موجود ساخته شده است.

۲. کاربردهای مختلف

به جز الگوریتم یکی دیگر از تفاوت‌های مهم بین کوین و توکن این است که کوین به عنوان پول استفاده می‌شود. علاوه بر این، می‌توان از آن برای حمایت از برنامه‌ها، قراردادهای هوشمند، تأیید معاملات یا استیکینگ (سهام‌گذاری) استفاده کرد.

برای مثال، بیت کوین یک کوین است که فقط دارای کاربرد «پول» است. کوین دیگری که کاربرد پول را دارد اتریوم است که از آن برای اجرای قراردادهای هوشمند شبکه اتریوم نیز استفاده می‌شود.

در سوی دیگر، توکن نمایش دیجیتال یک دارایی، کالای قابل معامله، امتیازات وفاداری و سایر موارد است.

مِیکر (Maker) یک مثال عالی از این کاربرد است. این توکن ERC-20 بر اساس یک قرارداد هوشمند در زنجیره اتریوم راه‌اندازی شده است که ارزش استیبل کوین دای (DAI) را پشتیبانی و تثبیت می‌کند. همچنین، از میکر برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها در سیستم میکر و دادن حق رأی‌دهی به دارندگان این توکن در سیستم رأی‌گیری این پلتفرم استفاده می‌شود.

ERC-20 یک استاندارد فنی است که برای انتشار و پیاده‌سازی توکن‌ها در بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود.

۳. سیستم کارمزدهای مختلف

در معامله کردن ارزهای دیجیتال می‌توان یک کوین را به تنهایی با کارمزد بسیار کم یا بدون پرداخت کارمزد معامله کرد. اما برای معامله کردن یک توکن باید به شبکه‌ای که از توکن میزبانی می‌کند کارمزد پرداخت کرد.

در پلتفرم اتریوم انجام هر عملیاتی مستلزم پرداخت کارمزدی است که به آن گس می‌گویند. این گس برای تخصیص منابع توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ EVM (ماشین مجازی اتریوم) و اجرای دستورالعمل‌های موجود در قراردادهای هوشمند استفاده می‌شود.

۴. آسیب پذیری در مقابل حملات ۵۱ درصدی

یکی از اهداف اصلی روی کار آمدن رمز ارزها ایجاد یک سیستم مالی امن‌تر و بدون نقطه شکست است. بنابراین قدرت شبکه یکی از تفاوت‌های بزرگ بین کوین و توکن است.

یک کوین، به ویژه در مراحل اولیه شکل‌گیری شبکه، ممکن است مستعد حملات ۵۱ درصدی باشد. اما توکن به دلیل استقرار بر روی یک شبکه از قبل موجود به ندرت در معرض چنین حملاتی قرار می‌گیرد.

حمله ۵۱ درصدی به معنی حمله به بلاکچین توسط یک ماینر (یا گروهی از ماینرها) است که بیش از ۵۰ درصد هش ریت یا قدرت محاسباتی شبکه را در اختیار دارد. حمله ۵۱ درصدی به عنوان حمله اکثریت نیز شناخته می‌شود.سرمایه گذاری در توکن بهتر است یا کوین؟

برای سرمایه گذاری توکن بهتر است یا کوین؟

تا به اینجا می‌بایست با تفاوت‌های بین کوین و توکن آشنا شده باشید. لازم به ذکر است که توکن و توکن نمی‌توانند جای یکدیگر را بگیرند بلکه هر کدام اهداف مختلفی دارند. هر کدام از آنها در زمینه مناسب خود بهتر عمل می‌کند.

توکن رمزنگاری شده بیشترین میزان استقلال و انعطاف‌پذیری را به کاربر می‌دهند. از سوی دیگر، ساخت آنها گران است و به سازنده به حمایت و استفاده جوامع بزرگ از کوین نیاز دارد.

بهترین مورد استفاده از یک کوین به عنوان پول است؛ در واقع از کوین می‌توان به عنوان ذخیره و تبادل ارزش استفاده کرد.

اگر پروژه‌ای که می‌خواهید توسعه دهید متمرکز بر رمز ارز است، یعنی هدف اصلی توسعه آن و/یا ایجاد یک پلتفرم بر اساس آن یا مطرح کردن یک سیستم مالی جدید است کوین انتخاب بهتری خواهد بود.

در سوی مقابل، توسعه دادن توکن‌ها ارزان، سریع و آسان است. آنها نیازی به سرویس و نگهداری ندارند اما به شبکه اصلی وابسته هستند که این باعث فقدان انعطاف‌پذیری در توکن می‌شود.

توکن‌ها ممکن است به عنوان پروژه‌های جانبی عمل کنند که برای کسب و کار اصلی سرمایه جذب می‌کنند؛ یا می‌توانند بیانگر دارایی‌های واقعی باشند که می‌توان بدون نیاز به لمس فیزیکی آنها را به جابه‌جا کرد.

به عنوان سرمایه‌گذار ابتدا باید بدانید که هم توکن و هم کوین را می‌توان به شرط لیست بودن در صرافی‌ها به راحتی معامله کرد. تفاوت این دو در موارد استفاده آنها است. کوین معمولاً کاربرد به عنوان پول را دارد.

اگر می‌خواهید روی کوین یا توکنی سرمایه‌گذاری کنید – نه با هدف مبادله کردن آن در آینده بلکه استفاده کردن از آن – ابتدا اطمینان حاصل کنید که این رمز ارز توسط فروشندگان پذیرفته می‌شود. از سوی دیگر، توکن‌ها، حتی اگر هیچ کاربرد دیگری نداشته باشند، را می‌توان در داخل برنامه‌های غیر متمرکز (DApp‌) که برای آن طراحی شده‌اند استفاده کرد.

تفاوت توکن و کوین از نظر کاربرد؛ کدام بهتر است؟

در ادامه به تفاوت توکن و کوین از نظر کاربرد و اینکه از این نظر کدام بهتر است، پرداخته شده است.

کاربرد کوین‌ در ارزهای دیجیتال

هدف کوین‌های رمز نگاری شده جایگزین شدن بانکداری سنتی است. بیت کوین با ارائه تراکنش‌های غیر متمرکز نیاز به دفاتر کل متمرکز را دور زده و به یک ذخیره ارزش قابل اطمینان تبدیل شده است.

تمرکز رمز ارز دش، دارک کوین سابق، بر روی تراکنش‌های دیجیتال است. دش بر خلاف سایر رمز ارزها تلاش می‌کند از طریق ویژگی پرایوت سِند خود هویت کاربران را پنهان نگه دارد.

تسویه حساب بین‌المللی

کوین شرکت ریپل، XRP، جزو ده رمز ارز بزرگ از نظر ارزش بازار است. این کوین برای سهولت در پردازش تراکنش‌های بین‌المللی در زمان واقعی طراحی شده است زیرا در این صورت نیازی به تایید متمرکز طرف مقابل برای انجام پرداخت‌ها نیست.

کاربرد توکن در ارزهای دیجیتال

قرارداد هوشمند پروتکلی است که در صورت رعایت شدن شرایط مورد توافق در قرارداد تراکنش‌ها را به صورت خودکار انجام می‌دهد. این قابلیت می‌تواند با خودکارسازی و غیر متمرکز کردن فروش املاک در صنایعی مانند حوزه املاک تحول ایجاد کند.

توکن‌های مبتنی بر اتریوم به بخش مهمی از برنامه‌های غیر متمرکز و منبع باز اعم از بازی‌ها یا شبکه‌های اجتماعی مانند Karma تا پلتفرم‌های وام دهی مانند میکر دائو تبدیل شده‌اند.

پلتفرم‌های ابر رایانه‌ها

گولم (Golem) اولین ابر رایانه غیر متمرکز جهان است که به طور انحصاری از مراکز داده و لپ تاپ ها و کامپیوترهای شخصی در سراسر جهان استفاده می‌کند. در این پلتفرم از توکن‌های مبتنی بر اتریوم استفاده می‌شود.

تایید هویت دیجیتالی کاربران

دولت‌های مختلف قوانین متفاوتی در مورد خدمات دیجیتال وضع کرده‌اند. از توکن سیویک، هویت دیجیتالی غیر متمرکز، برای تأیید دسترسی به خدمات دیجیتالی مانند وب سایت‌ها و نرم‌افزارهای دارای محدودیت سنی استفاده می‌شود.

ریپل کوین است یا توکن؟

از آنجایی که ریپل شبکه بلاکچین اختصاصی خود را دارد، پس یک کوین است.

دوج کوین کوین است یا توکن؟

دوج کوین نیز به مانند ریپل از شبکه بلاکچین اختصاصی بهره می برد، پس دوج کوین نیز یک کوین است.

سخن آخر

به طور خلاصه، همه ارزهای دیجیتال را می‌توان رمز ارز نامید، اما همه رمز ارزها را نمی‌توان کوین نامید. توکن‌ها می‌توانند رمز ارز باشند، اما می‌توانند ان اف تی و سایر دارایی‌های غیر ارزی نیز باشند. در این مقاله سعی شد به مهمترین فرق کوین و توکن پرداخته شود.

به نظر شما کدام یک برای سرمایه گذاری توکن بهتر است یا کوین؟

معاملات اهرمی و مارجین (مارجین تریدینگ) در بایننس چیست؟

گس (gas) یا گس فی یا هزینه گس در اتریوم چیست و چرا مهم است؟ هر آنچه که باید بدانید!

تفاوت کوین و توکن ؛ مقایسه،کاربرد و انواع هر کدام

آشنایی با بازار رمزارزها برای کاربران معمولاً با بیت کوین و اتریوم است. اما هرچه بیشتر در این بازار تجربه داشته باشید، بیشتر با اصطلاحات جدید و رمزارزهای جدید مواجه خواهید شد. در این مسیر، یک سوال پیش می‌آید: هزاران پروژه بلاکچین و رمزارزی که بعد از بیت کوین به وجود آمده‌اند چه چیزهایی هستند؟ و کوین و توکن چه تفاوتی دارند؟ برای درک بهتر این پروژه‌های ارز دیجیتال، دو اصطلاح کوین و توکن به کمک کاربران خواهد آمد. در این مقاله، به بررسی تفاوت کوین و توکن

خواهیم پرداخت. بد نیست قبل از خواندن این مقاله، مقالۀ آلت کوین چیست؟

کوین (COIN) چیست؟

به هر رمزارزی که یک بلاکچین مستقل و پایدار داشته باشد، مثل بیت کوین، کوین (Coin) گفته می‌شود. این مهم‌ترین تفاوت کوین و توکن است. کوین‌ها از پایه و صفر طراحی و راه‌اندازی می‌شوند؛ مانند این که برای دستگاه کامیپوتر شما، از اساس یک سیستم عامل اختصاصی نوشته شود. هر بلاکچین با هدف خاصی طراحی خواهد شد. برای مثال، بیت کوین یک رمزارز برای ذخیره ارزش است که قصد دارد در برابر مرکزگرایی بانک‌ها مقاومت کند. رمزارز بیت کوین، بلاکچین اختصاصی بیت کوین را در اختیار دارد.

پروژه‌های کوین معمولاً از فناوری‌های گذشته یا سایر رمزارزها الهام می‌گیرند. اما برای راه‌اندازی، از ابتدا طراحی می‌شوند. اتریوم با همین روند شکل گرفت. ویتالیک بوترین با بررسی بیت کوین و نقطه ضعف‌های آن، رمزارزی را طراحی کرد که بهتر و سریع‌تر از بیت کوین عمل کند. اتریوم رمزارز بومی یک پلتفرم قرارداد هوشمند (Smart Contract) است که بر بستر بلاکچین فعالیت می‌کند. علاوه بر تمرکز بر داده‌های مالی، اتریوم روی برنامه‌های مستقل دیگر از بازی گرفته تا شبکه‌های اجتماعی، تمرکز ‌می‌کند.

توکن چیست؟

توکن‌ (Token)، یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند اتریوم است. پلتفرم‌های قرارداد هوشمند مانند بلاکچین اتریوم، به کاربران اجازه می‌دهد که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاکچین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. در واقع، برای ایجاد یک توکن لازم نیست که طراحی و کدنویسی آن را از صفر شروع کنید. بلکه کافی است از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنید. همین شیوه ساخت از برجسته‌ترین نقاط تفاوت کوین و توکن است.

برای مثال، رمزارز تتر ERC20، یک توکن بر بستر بلاکچین اتریوم است. ERC20 یک پروتکل برای ساخت توکن در بلاکچین اتریوم است. یکی از مهم‌ترین ویژگی توکن‌هایی که از یک پروتکل استفاده می‌کنند این است که می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند.

پروژه‌های توکن، بخش مهمی از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار گرفته‌اند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی نیز درآمدزایی می‌کنند. به این صورت که کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاکچین پرداخت می‌شود. برای مثال، رمزارز دای (Dai) که بر بستر ERC20 است، برای انجام هر تراکنش از کاربران، اتریوم به عنوان کارمزد دریافت می‌کند.

مهم ترین بلاکچین های میزبان

در حال حاضر اتریوم با بلاکچین ERC20، محبوب‌ترین بلاکچین برای میزبانی توکن‌ها است. بسیاری از توکن‌های محبوبی که با آن‌ها سروکار دارید، بر بستر ERC20 قرار دارند. رمزارز تتر (USDT)، میکر (MKR) و EOS از جمله این توکن‌ها هستند. جالب است بدانید رمزارز ترون هم در مراحل اولیه فعالیت خود بر بستر اتریوم فعالیت می‌کرد و بعد از مدتی به بلاکچین اختصاصی خودش را طراحی کرد.

بعد از اتریوم، بلاکچین‌های ترون (Tron)، کاسموس (Cosmos) و تزوس (Tezos) بلاکچین‌های محبوب برای توکن‌ها هستند.

تفاوت کوین و توکن از جهت کیف پول

یک تفاوت مهم دیگر بین توکن و کوین، کیف پول ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان برای مثال دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود، اما تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت، هرچند گاهی نیاز به دانش فنی دارد.

چرا توکن ها به وجود آمدند؟

همانطور که تا این بخش از مقاله گفتیم، کوین بلاکچین اختصاصی دارد ولی توکن می‌تواند بر بستر یک بلاکچین دیگر ایجاد شود. این تفاوت کوین و توکن است که ویژگی‌های مهم آنها را مشخص می‌کند. عملاً ساخت یک توکن دیجیتالی کمتر از یک ساعت زمان لازم دارد و هر کسی که دانش کافی دربارۀ بلاکچین و قراردادهای هوشمند داشته باشد، می‌تواند آن را ایجاد کند.

با این حال، صرفاً ایجاد یک توکن، برای موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال کافی نیست. هر توکنی (مانند کوین‌ها) باید بین کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

یکی از دلایل ایجاد توکن‌ها نیز هزینۀ طراحی و کدنویسی بلاکچین اختصاصی است که امنیت آن نیز ممکن است کافی نباشد. در عوض، استفاده از یک میزبان امن و معتبر مانند اتریوم، این دغدغه‌ها را برطرف می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC20 شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP2 را برای آن نوشت.

بعضی پروژه‌ها مانند تتر نیز به جای طراحی بلاکچین اختصاصی، از چند بلاکچین برای میزبانی استفاده می‌کنند. استیبل کوین تتر بر بستر بلاکچین اتریوم، ترون و بایننس فعالیت می‌کند و ظرفیت بلاکچین‌های مختلفی را در پروژه خود به کار گرفته است.

کاربرد توکن ها و انواع آن

کوین‌ها معمولاً واسطه‌های پرداخت هستند. برای مثال بیت کوین یا اتریوم، معمولاً فقط به عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد، شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها، به خصوص توکن‌های موفق، با یک هدف و کاربرد خلق می‌شوند. برای مثال، توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است، با هدف حفظ ارزش سرمایه فعالان بازار در برابر نوسانات به وجود آمد.

توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند. به طور کلی سه نوع توکن در بازار وجود دارند:

۱- توکن های کاربردی (Utility tokens)

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن های امنیتی (Security token)

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن های معاملاتی (Transactional Token)

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی (Governance Token)

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمزارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

البته باید به این نکته اشاره کنیم که دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

کوین و توکن؛ تقابلی برای پیشرفت در جهان کریپتو

به طور کلی، تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

1. کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند.
2. کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.
3. هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد.
4. کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.

نمی‌تواند گفت کدام توکن بهتر از کوین است یا برعکس. تمام پروژه‌ها در حوزه تکنولوژی ارزدیجیتال با توجه به کارکردهایشان برای بشر معنا پیدا می‌کنند. شما درباره تفاوت کوین و توکن چه چیزهای دیگری می‌دانید؟

کوین‌ها و توکن‌ها هر دو نشان‌دهنده یک ذخیره ارزش هستند، مانند ارزهای فیات.اما یک تفاوت اساسی وجود دارد: سکه های دیجیتال نوعی پول هستند، در حالی که توکن‌ها چیزی را نشان می‌دهند که می توان قیمتی برای آن تعیین کرد.

کوین معمولاً ابزار پولی است. اگر می‌خواهید روی آنها سرمایه‌گذاری کنید، مطمئن شوید که فروشندگان آن ارز دیجیتال را می‌پذیرند. توکن‌ها همچنان می‌توانند در داخل DApp‌هایی که برای آن‌ها در نظر گرفته شده‌اند استفاده شوند، حتی زمانی که هیچ ابزار دیگری ندارند.

زمانی که پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن‌های خود را به عنوان یک کوین به بلاک چین جدید منتقل کند، می‌تواند به کوین تبدیل شوند. موارد موفق شامل بایننس کوین (BNB)، ترون (TRX)، زیلیکا (ZIL) است.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این‌ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.

پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟

در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین‌ها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.

اما کوین چیست؟

کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

• به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
• قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

• اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).
• در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

توکن چیست؟

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

انواع توکن

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

• توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

نتیجه گیری

در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

تفاوت توکن و کوین، توکن بخریم یا کوین؟

توکن ها را می‌توان کلید های رمزنگاری نظیر امضا دیجیتال و گاهی مثل سیستم امنیتی اثر انگشت دانست. در چند سال اخیر، توکن ها و کوین ها پا به پای یکدیگر پیش رفته و رشد کرده‌اند. توکن های امضای دیجیتال بالاترین امنیت را برای سرویس‌های دیجیتال نظیر خرید ارز دیجیتال فراهم کرده‌اند. با رشد چشم‌گیر رمز ارزها احتمالاً در سال‌های آینده پول کاغذی و سایر فناوری‌های مرتبط با حوزه مالی و بانکی به‌کلی دچار تغییرات جدی خواهند شد. با مطالعه این مقاله با مفهوم اینکه کوین چیست، توکن چیست، توکن ارز دیجیتال و انواع توکن ها آشنا می‌شوید. همچنین از تفاوت توکن و کوین مطلع خواهید شد.

تفاوت توکن و کوین و شباهات آنها همواره مورد توجه کارشناسان در آموزش ارز دیجیتال بوده است. ارزهای دیجیتال موجود در بازار یا از نوع توکن و یا از نوع کوین هستند. برای درک بهتر این موضوع، ابتدا به تعریف کامل توکن چیست و کوین چیست می‌پردازیم.

دیجیتال کوین چیست؟

کوین چیست؟ | آکادمی آینده

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه انحصاری بلاک چین متعلق است. یعنی هر کوین ارز دیجیتال جزئی از شبکه ‌بلاک چین خود است. به‌طور مثال ارز دیجیتال بیت کوین بر روی شبکه بلاک چین بیت کوین فعالیت می‌کند. ارز دیجیتال اتر (همان اتریوم) روی شبکه اتریوم فعالیت می‌کند قابل ذکر است که اتریوم نام شبکه بلاک چین است و “اتر” کوین شبکه بلاک چین اتریوم است.

معاملات یک ارز دیجیتال از شخص اول به شخص دیگر قابل انجام است. به طور فیزیکی هیچ کوینی به اشخاص منتقل نمی‌شود و تمامی کوین‌ها به عنوان داده بر روی یک پایگاه داده گسترده قرار دارند. این پایگاه داده یا بلاک چین همه تراکنش‌ها را نگهداری می‌کند و این تراکنش ها توسط کامپیوترها در سرتاسر دنیا کنترل و تائید می‌شود. بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

کاربرد کوین چیست؟

معمولا دیجیتال کوین ها همان کاربرد پول در دنیای واقعی را دارند. کوین‌ها (بیت‌کوین، لایت‌کوین و…) مانند موجودی پول در کیف و یا حساب بانکی تان است. برخی از دیجیتال کوین ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. به کوین هایی که تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند، “Cash only” می‌گویند. از موارد استفاده از کوین ها می‌توان به انتقال پول (از آن‌ها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم) و می‌توان آن‌ها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد.

به طور مثال شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان های دنیای واقعی نیز استفاده کنید. (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه، خودرو و … انجام دهید) همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید. به‌جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. یعنی نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین های بیشتری را به‌دست آورید.

بیت کوین یک شبکه‌ی جهانی کامپیوتری است که از فناوری بلاک چین برای مدیریت پایگاه داده‌هایی که معاملات بیت کوین را ثبت می‌کند، استفاده می‌کند. بیت کوین توسط شبکه اش اداره می‌شود و نه یک مقام مرکزی. این به این معنی است که شبکه به صورت peer-to-peer عمل می‌کند. با این حال ارزهای دیجیتال دیگری همچون اتر به جز استفاده به عنوان پول، کاربرد های توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ بیشتری نیز دارند.

توکن چیست؟

توکن چیست؟ | آکادمی آینده

به طورکلی باید بدانید هر کوین که در بازار مشاهده می‌کنید، شبکه بلاک چین مخصوص به خود را دارد و هر شبکه بلاک چین نیز کوین مخصوص به خود را دارد. این کوین، منحصر به‌فرد است. هیچ شبکه بلاک چینی دو کوین نخواهد داشت و همچنین هیچ کوینی به دو شبکه بلاک چین متعلق نخواهد بود.

توکن ها روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. بیشتر قرارداد های هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ۲۰ ERC مشهور هستند. نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، دارای قابلیت هستند. برای مثال توکن‌هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن‌های ۵ NEP- نامیده می‌شوند.

ایجاد یک توکن ارز دیجیتال جدید برای افرادی که آشنایی کافی با کدنویسی دارند و برای توسعه‌دهندگان، کار دشواری نخواهد بود. فرض کنید شما قصد دارید توکن مورد نظر خود را بر روی شبکه اتریوم ایجاد کنید. ابتدا باید مقداری کوین اتریوم را به ماینر های شبکه بدهید تا تولد توکن شما را تائید کنند. برای تمامی تراکنش‌های توکن خود باید به شبکه کارمزد پرداخت کنید. چون توکن شما بر روی شبکه اتریوم ایجاد شده، کارمزد تراکنش ها را بایستی با اتر پرداخت کنید. بنابراین، برای انتقال توکن خود، از یک فرد به فرد دیگر و یا انتقال آن از اپلیکیشن خود به کاربری که از اپلیکیشن شما استفاده خواهد کرد، شما بایستی اتر پرداخت کنید. برای مثال، صرافی بایننس Binance توکن مخصوص به خود یعنی BNB را دارد. شما با خریداری توکن بایننس می‌توانید کارمزد تریدهای خود را کاهش دهید.

از بزرگترین توکن های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوه (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

تفاوت توکن و کوین چیست؟

تفاوت میان توکن و کوین چیست؟ | آکادمی آینده

شاید تا الان این سوال برای شما بوجود آمده باشد که فرق میان کوین و توکن چیست. یکی از تفاوت توکن و کوین این است که کوین مثل ساختمان و اسکلت یک بلاک‌چین است. در حالی که توکن ها مثل دفاتری هستند که در این ساختمان ایجاد می‌شوند. به علت پیچیدگی و سختی ایجاد یک شبکه بلاک‌چین جدید، در سال‌های اخیر تعداد توکن ها بسیار بیشتر از کوین‌ها می‌باشد. برای ساخت یک کوین ابتدا باید شبکه بلاک‌چین آن ایجاد شود. سپس برای حفظ امنیت و تایید شبکه به ماینر ها نیاز است. همچنین لازم است شبکه استحکام کافی در برابر حملات مختلف ازجمله هک شدن را داشته باشد.

دیگر تفاوت توکن و کوین اینکه می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان‌پذیر نیست. کوین‌ها به‌طور مستقل عمل می‌کنند، درحالی‌که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند. کوین ها واسط پرداخت هستند.

تفاوت توکن و کوین در محل ذخیره سازی است. کوین ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند. توکن ها روی کیف پول های بلاک چین میزبان ذخیره می‌شوند. به عنوان مثال، تمام توکن های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول ها و آدرس های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید. چون یک کوین است. کوین ها آدرس اختصاصی خود را دارند.

در مورد بلاک‌چین‌های دیگر مانند ترون، ایاس و تزوس هم به همین صورت توکن ها روی کیف پول های هر کوین ذخیره می‌شوند. البته در بلاک چین‌های جدید مانند پولکادات این امکان وجود دارد که توکن‌ها روی کیف پول‌های اختصاصی با آدرس‌های متفاوت هم ذخیره شوند. شما چه مواردی می‌توانید به تفاوت توکن و کوین بیفزایید؟

مزیت ایجاد توکن چیست؟

ایجاد یک شبکه بلاک چین، بسیار زمان بر است و نیاز به ‌صرف انرژی زیادی خواهد داشت. توسعه‌دهندگان، به جای صرف زمان خود برای ایجاد یک شبکه بلاک چین که از طریق آن بتوانند کوین خود را داشته باشند. می‌توانند این زمان و هزینه را ذخیره کرده و برای ایجاد یک توکن ارز دیجیتال بر روی شبکه بلاک‌چین موجود زمان بگذارند. صرفه‌جویی در زمان و انرژی تنها تفاوت توکن و کوین و مزیت توکن نسبت به کوین نیست.

اگر آن ها به جای ایجاد توکن ارز دیجیتال بخواهند شبکه بلاک چین و کوین خود را داشته باشند، باید ماینر هایی را بیابند و آن‌ها را متقاعد کنند تا تائید تراکنش‌های شبکه بلاک‌چین را انجام دهند.

برای ایجاد یک شبکه بلاک‌چین امن، نیاز به تعداد بسیار زیادی ماینر هستیم تا از حملات احتمالی (هک) جلوگیری کنند. آن‌ها باید تعداد زیاد کامپیوتر را فراهم کرده تا آنها عمل تایید تراکنش ها را انجام دهند. که این کار ایرادات بسیاری دارد (مهم‌ترینش این است که شبکه بلاک‌چین موجود یک شبکه متمرکز خواهد بود). این کار زمان و هزینه بسیار زیادی می‌طلبد.

کاربرد انواع توکن چیست؟

انواع توکن و کوین چیست | آکادمی آینده

برای اینکه یک توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی باشد و در صرافی های معتبر اضافه شود که به‌هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری در بازار سرمایه دارند.
دسته بندی توکن ها صرفاً برای آسان تر کردن فهم روش کار آنها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته بندی ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته بندی تعریف شود.

۱– توکن های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاک چین یک بلیت سینما بخرید، درواقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاک چین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲– توکن های امنیتی

بعضی از توکن ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن ها در اثر افزایش نگرانی های دولت ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن های امنیتی Security Token که به آنها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳– توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع توکن‌، توکن‌های معاملاتی Transaction Token است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل‌کوین هایی مانند دای (Dai) یا تتر ازجمله این توکن‌ها هستند.

۴– توکن حاکمیتی

یکی از مهم ترین انواع توکن‌، توکن‌های حاکمیتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر، حق مشارکت در تصمیمات شبکه را ایجاد می‌کند. برای مثال رمز ارز کامپ COMP، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام‌دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است.

۵- توکن مثلی

در علوم اقتصادی، یک کالا یا پول در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحد های آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ کدام از آنها را کم ارزش‌تر یا بارزش‌تر از دیگری دانست. به عنوان‌ مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به طور کلی اسکناس ها در دسته دارایی های مثلی قرار دارند.

یک اسکناس هزار تومانی نسبت به یک اسکناس هزار تومانی دیگر ازنظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس هزار تومانی به فرد دیگری قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی های مثلی‌، دارایی های غیر مثلی (Non-fungible) قرار دارند. به طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است. مثلاً خودروی شما دارایی غیرمثلی هست. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید، نه یک خودروی دیگر.

یک توکن غیر مثلی یاNFT ، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصر به فرد بوده و روی بلاک‌چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم های بازی های کامپیوتری، آثار هنری دیجیتال، بلیت رویداد های مختلف، در دسته توکن های غیر مثلی جای می‌گیرند. در حال حاضر ۹۹٪ توکن های بازار مانند تتر، همه واحد های آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند. اما حوزه NFT روز به روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن های غیر مثلی بخش بزرگتری از بازار را به خود اختصاص دهند.

۶- توکن دارایی

از توکن های دارایی Asset tokens به عنوان یک سند برای اثبات یک دارایی در پلتفرم و یا حتی یک سازمان استفاده می‌شود. هر توکن دارایی می‌تواند بیانگر میزان ارزش یک دارایی فیزیکی باشد.

7- توکن ارزی

از توکن ارز دیجیتال ارزی، به عنوان روشی برای پرداخت استفاده می‌شود. همان طور که می‌توان اقدام به خرید و فروش بیت کوین کش، لایت کوین و سایر ارزها کرد، می‌توان خرید و فروش Currency token را نیز به همان ‌سادگی انجام داد.

8- توکن‌ جایزه و امتیازی

یکی از جالب ترین کاربرد توکن ها استفاده از آنها به عنوان جایزه Reward tokens است. توکن جایزه را می‌توان نوعی امتیاز وفاداری دانست. بنابراین افراد و کسب ‌و کارها می‌توانند از این توکن استفاده کنند.

تفاوت توکن و کوین ارز دیجیتال + انواع و استخراج

کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند اما توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

به گزارش ایمنا واژه کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو عبارت کریپتو (Crypto) به‌معنای رمز و کارنسی (Currency) به معنای ارز تشکیل شده است. رمزارزها به یکی از مهم‌ترین مباحث مالی، اقتصادی و تکنولوژی در دنیا تبدیل شده‌اند. یک کوین یا پول رمزنگاری شده یا رمز ارز نوعی دارایی رمزنگاری شده (هر نوع از ارزهای مجازی) است که بلاک چین مخصوص به خود را دارد بر خلاف توکن که روی بلاک چین‌های سایر رمز ارزها جا به جا می‌شود. و این تفاوت کوین و توکن است.

کوین چیست؟

دیجیتال کوین (Digital Coin) که به اختصار کوین نامیده می‌شود، یک دارایی دیجیتال است که به شبکه بلاک چین خود تعلق دارد. در واقع هر کوین جزئی از شبکه بلاکچین خود از جمله بیت کوین، اتر و لایت کوین است. هر کدام از کوین‌ها بر روی شبکه بلاک چین خود هدف خاصی را دنبال می‌کنند، مانند بلاکچین بیت کوین از ابتدا قصد داشت که نیاز به واسط سوم را در تراکنش‌های مالی از بین ببرد.

توکن چیست؟

توکن ها بر روی یک شبکه بلاک چین که از قبل وجود دارد، ایجاد می‌شوند. در واقع به لطف قراردادهای هوشمند، بسیاری از توکن ها بر روی شبکه اتریوم ساخته می‌شوند. توکن هایی که بر روی این پلتفرم ایجاد می‌شوند به توکن ERC۲۰ مشهور هستند. با این حال، نئو، Waves و Lisk نیز همانند اتریوم، قابلیت میزبانی توکن‌ها را دارند. برای مثال توکن هایی که بر روی پلتفرم نئو ایجاد می‌شوند به توکن های NEP-۵ مشهور می‌باشند.

از آن‌جا که اتریوم بلاک چین مخصوص به خودش را دارد، پس یک کوین است. هم‌چنین، از این مسئله این‌چنین می‌توان نتیجه گرفت که اگر شما کیف پول دیجیتالی داشته باشید که از اتریوم پشتیبانی می‌کند، تمام دارایی‌های که از بلاک چین اتریوم استفاده می‌کنند، از جمله توکن‌های ERC۲۰، با کیف پول شما سازگار هستند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند.

برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد. ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس کوین یکی از این توکن‌ با کوین چه تفاوتی دارد؟ پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

کاربردهای توکن

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست. توکن‌هایی که بتوانند با حضور خود یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بازار سرمایه دارند.

۱- توکن‌های کاربردی

برای مثال اگر شما از طریق سیستم بلاکچین یک بلیط سینما بخرید، در واقع یک توکن خریداری کرده‌اید. توکن‌های کاربردی، خدمات خاصی را ارائه می‌کنند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. برای مثال توکن Vethor که بر بستر بلاکچین Vechain فعالیت می‌کند، به عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.

۲- توکن‌های امنیتی

بعضی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد بر یک دارایی دیجیتالی یا غیر دیجیتالی استفاده می‌شوند. این دارایی می‌تواند سهام یک شرکت باشد یا سند اشتراک در مالکیت یک خانه. این نوع توکن‌ها در اثر افزایش نگرانی‌های دولت‌ها بر سر نظارت بر دارایی‌ها شکل گرفت. توکن‌های امنیتی (Security Token) که به آن‌ها توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود، حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.

۳- توکن‌های معاملاتی

یکی از انواع رایج توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی (Transaction Token) است. این توکن‌ها اغلب مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خرید و فروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌هایی مانند دای (Dai) یا تتر از جمله این توکن‌ها هستند.

۴- توکن حاکمیتی

یکی از مهم‌ترین انواع توکن‌ها، توکن‌های معاملاتی است. داشتن این نوع توکن برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال رمزارز کامپ (COMP)، رمز ارزی بر بستر اتریوم است که امکان وام دهی را برای کاربران فراهم می‌کند. این توکن، یک پروژه دی فای (DeFi) است که در سال ۲۰۲۰ آغاز به فعالیت کرد.

دسته‌بندی توکن‌ها صرفاً برای آسان‌تر کردن فهم روش کار آن‌ها است و لزوماً هر توکن، در یکی از این دسته‌بندی‌ها قرار نمی‌گیرد یا ممکن است در دو دسته‌بندی تعریف شود.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌، چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگ‌تری از بازار را به خود اختصاص دهند.

کاربرد کوین چیست؟

کوین‌ها همانند پول موجود در کیف و یا حساب بانکی‌تان است. برخی از دیجیتال کوین‌ها تنها به عنوان پول قابل استفاده هستند و کاربرد دیگری ندارند. در مورد توکن ها چنین نیست.

موارد استفاده از کوین‌ها:

• انتقال پول (از آنها برای دارایی قابل ارزش استفاده کنیم)
• سرمایه یا دارایی (می‌توان آنها را به هدف سرمایه‌گذاری نگهداری کرد، مثل طلا)

شما از بیت کوین (به عنوان یک دیجیتال کوین) می‌توانید برای پرداخت کالاها و خدمات در اینترنت و در بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کنید (در بسیاری از کشورها شما در ازای پرداخت بیت کوین می‌توانید خرید خانه و خودرو و سایر موارد را انجام دهید). همچنین می‌توانید پس از خرید بیت کوین، آن را نگه دارید تا در آینده و با بالا رفتن ارزش آن، از تفاوت قیمت خرید و فروشتان سود ببرید.

به جز استفاده از بیت کوین به عنوان یک ابزار مالی، این ارز دیجیتال استفاده دیگری نخواهد داشت. شما نمی‌توانید صرفاً با نگهداری بیت کوین، بیت کوین‌های بیشتری را به دست آورید (مثل خریداری سهام شرکت که در پایان هر سال به ازای تعداد سهامتان به شما سود تعلق خواهد گرفت و یا مثل نگهداری ارز دیجیتال نئو، که به ازای نگهداری آن، شما ارز دیجیتال دیگری به اسم Gas دریافت خواهید کرد). بیت کوین تنها استفاده به عنوان یک پول دیجیتال را دارد.

می‌توان یک توکن را با یک کوین خریداری کرد، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.